laatste daagjes Nieuw Zeeland

Dinsdag 2 juli, camping valkbij christchurch . . .
Het einde is alweer in zicht, erg jammer maar we hebben wel heel veel gezien en nu wil ik eigenlijk ook wel naar huis om de foto’s te laten zien. Menno gaat nog lang niet naar huis, hij gaat door naar de westkust van Amerika, waar ze momenteel een heerlijk warme zomer hebben (tegen de 50 graden) vandaag was het hier trouwens 20 graden en heerlijk zonnig,mogelijk beter dan bij jullie in nederland? En dat noemen ze dan zomer . . .
Sinds vorige week woensdag hebben we heel veel beleefd natuurlijk, geen tijd om de waar ben jij . nu te schrijven . . . we hebben trouwens ook niet overal internet, hier in Spencer Beach dus ook niet, doe het morgen dus pas online. In queenstown was het koud, daar hebben we een leuk boottochtje met een jetboat gemaakt op een ondiepe rivier . . en zijn we in de gondel naar dik 700 meter bergop gegaan, hier hadden we een super uitzicht over Queenstown en het meer waaraan deze stad ligt . Boven was ook een bungeejumpplaats, moest er niet aan denken om van zo’n plateautje te moeten springen. Na Queenstown hebben we een nacht in Arrowtown gecamperd, hier zijn opnamen voor LOTR gemaakt, maar het is moeilijk te vinden en dan nog . . die nacht heeft het weer een paar graden gevroren (bibber). de dag erna op naar Twizel (en “Twizelerheide” . . ) ook hier zijn opnames gemaakt, maar toen we gingen wandelen was het er heel erg mistig, we konden niet verder dan 20 meter zien. Na een wandeling van 2 uur brak de zon door de mist . . heel vreemd hoe de wereld dan veranderd, er waren ineens allemaal bergen rondom ons.
In Twizel wouden we niet blijven, het leek een helemaal uitgestorven plaats en de camping leek ook niet veel soeps. Doorgereden naar Lake Tekapo, dit is een van de vele wintersport gebieden van NZ. Hier lag ook nog een dik pak sneeuw. Het meer ligt ruim 700 meter boven zeeniveau dus geen wonder dat het daar koud was. Onderweg was ook wel te zien dat er veel sneeuw gevallen was, gelukkig waren de wegen nu weer droog en schoon en waren alle passen weer open. De volgende dag zijn we rustig aan begonnen met wat touristische dingen (de meest gefotograveerde kerk van NZ op de foto zetten enz.) en hierna doorgetufd naar Methven. Ook dit is een wintersport plaats en er ligt nog wat sneeuw, maar het dooit hier al flink. Deze nacht had ik voor het eerst sinds Noordereiland geen extra deken meer nodig. In Methven vroeg in de ochtend weer geskyped met het thuisfront (we moesten wel even op de hoogte worden gebracht van alle ontwikkelingen rondom het Polderfeest natuurlijk . . .) deze dag hebben we Christchurch rechts laten liggen (zijn er met een boog omheen gereden ) om te proberen toch nog een grot te kunnen bekijken (die hadden we gemist tijdens onze route ) Door Oxford gereden, hier even rond gewandeld, Menno herkende niet veel van de Engelse plaats . . . onze conclusie is wel dat ze destijds bij het naamgeven van plaatsen en straten erg gemakzuchtig zijn geweest, gewoon de namen van thuis gegeven . . . In Waikari zou een grot zijn met Maori art. We moesten eerst een paar flink steile heuvels beklimmen om er te komen, bleek het een overhangende rots te zijn waar hele oude Maori tekeningen op stonden (volgens Menno kon elke kleuter dat er op getekend hebben . . ) stond ook nog een groot hek voor om beschadiging te voorkomen, maar hierdoor kon ik niet eens mooie foto’s maken . . . We hebben wel een heerlijke pittige wandeling gemaakt (het waaide weer een flinke storm) aan de kust waait het volgens ons altijd stevig, want iedereen heeft metershoge heggen rond het huis en het het land staan.
In Waipara hebben we een superleuke camping gevonden, eentje met allemaal oude treinwagons waarin je kon slapen. In de centrale keuken (een oud treinstation) stond de volgende ochtend vers gebakken brood voor alle campinggasten (jammer dat de kippen van de leg waren, anders hadden we er ook nog een vers gekookt eitje bij gekregen)
Vandaag zijn we Christchurch in geweest, we zouden shoppen en zo , maar het hele centrum lag in puin (bezig met de wederopbouw na een paar zware aardbevingen in 2010 en 2011). En alles was dus of dicht of ergens anders heen verhuisd . . . je kon na 3 jaar nog vele sporen vinden van de beving. Om toch nog wat leuks te doen vandaag hed ik een leuke autoroute gevonden op en schiereiland onder Christchurch. Hier waren vele wegen nog afgesloten of ze waren met reparaties bezig. Een steile bergwand was deels naar beneden gekomen en boven op de rand zagen we nog een paar huizen staan (daar zou ik dus echt niet willen wonen . . .) de route ging flink steil omhoog langs fijn kronkelende wegen (langs steile afgronden . . . als ik dat geweten had, dan had ik deze niet uitgezocht. Menno vond het alleen maar leuk en zat al te fantaseren dat hij bergaf op de fiets zou kunnen doen . . . Heb wel een paar prachtige foto’s gemaakt trouwens. Na dit tochtje hebben we even boven Christchurch een mooie camping opgezocht. De weg erheen was enorm hobbelig en gescheurd, ook nog ten gevolge van de aardbeving. We zitten nu in Spencerville op een erg natte camping. Toen wij in Wellington zaten tijdens de storm heeft het hier dus heel erg geregend (en in de Southern Alpes flink gesneeuwd).
Mogen gaan we naar ons eindstation, een Motel in Christchurch , eerst kijken of we de camper weer een beetje netjes en schoon krijgen en dan kunnen we m inleveren (nog even zien of ik er van donderdag op vrijdag nog in mag slapen, want dan is Menno al onderweg naar Amerika (Hij vliegt donderdagochtend vroeg, ik vrijdag om half 2 in de middag) Geen waarbenjij.nu meer van mijn hand dus, als het goed is komt het volgende bericht uit Amerika van Menno (als hij niet smelt tenminste)